بایگانی دی ۱۴۰۱ :: نقش برتر پارس ، معماری، عمران، شهرسازی ، مرمت

پاورپوینت بررسی روستای دم قنات جاده شیراز- سپیدان فارس 1

پاورپوینت بررسی روستای دم قنات جاده شیراز- سپیدان فارس

تعدادبرگ: 120 اسلاید قیمت: 17000 تومان	تعدادمشاهده 15

پاورپوینت بررسی روستای دم قنات جاده شیراز- سپیدان فارس از لحاظ موقعیت نسبی روستای دم قنات ، دم قنات، روستایی از توابع بخش همایجان شهرستان سپیدان در استان فارس ایران است.
جمعیت
این روستا در دهستان همایجان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۶۲۸ نفر (۱۵۰خانوار) بوده‌استاز شمال به جاده شیراز- سپیدان، از غرب به زمینهای کشاورزی و منابع طبیعی از جنوب به زمینهای کشاورزی و باغات و از شرق به زمینهای کشاورزی محدود می گردد. این روستا در منطقه ی کوهستانی واقع شده است و اکثر منازل مسکونی موجود در روستای دم قنات در جلگه ساخته شده است . ارتفاع این روستا از سطح دریا حدوداٌ ۱۹۶۰ متر می باشد .

مراحل توسعه و پیشرفت روستا

مرحله اول توسعه روستا که حول هسته اولیه در قسمت جنوبی روستا شکل گرفته بصورت قلعه ای تاریخی بوده است که مربوط به قبل از سال ۱۳۲۰ می باشد. این قلعه هم اکنون بصورت مخروبه که تنها ۳ الی ۴ اتاق از آن باقی مانده است وجود دارد. مصالح بکار رفته در ساختمانهای این دوره اکثراً از خشت و گل بوده است. همین امر سبب شده است تا از بافت این دوره آثار قابل ملاحظه ای وجود نداشته باشد.
کیفیت بناهای موجود در روستا

کیفیت ابنیه روستا را می توان به ابنیه نوساز، مرمتی، قابل نگهداری و تخریبی تفکیک نمود. براساس ممیزی به عمل آمده از ساخت و سازهای صورت گرفته در روستای دم قنات، تعداد کل واحدهای مسکونی روستا نزدیک به ۱۳۱ واحد می باشد، که در ذیل به بررسی کیفیت ابنیه روستا می پردازیم.
شناخت تاریخچه و علل پیدایش روستا و وجه تصمیه

هسته اولیه روستا که در قسمت مرکزی روستای فعلی قرار دارد قلعه ای قدیمی بوده که قدمت آن به حدی است که حتی مردم محلی و کهنسالان روستا نیز تاریخچه آن را به یاد نمی آورند. براساس مطالعات و بازدیدهای میدانی و مصاحبه با اعضاء شورای روستا و ریش سفیدان و دهیار، قدمت روستا بیش از آن چیزی است که مردم از آن یاد می کنند.
پروژه روستای دم قنات

پیشینه روستا به دوره ای بر می گردد که روستا به شکل قلعه ای دو طبقه ، توسط مالک ( میرزا محمد باقر خلیلی ) ساخته شده بوده و به هر کدام از مردم روستا یک اتاق در طبقه پایین و یک اتاق در طبقه بالا واگذار شده بود، که اتاق بالا برای سکونت اهالی روستا و اتاق پایین به منظور استفاده دام بوده است.