بایگانی آبان ۱۳۹۶ :: نقش برتر پارس ، معماری، عمران، شهرسازی ، مرمت

پاورپوینت بررسی معماری مرکز هنری وکسنر

تاریخ ایجاد 08/11/2017 12:00:00 ق.ظ تعدادبرگ: 30 اسلاید قیمت: 3000 تومان حجم فایل: 2698 kb

تعدادمشاهده 5

پاورپوینت بررسی معماری مرکز هنری وکسنر

بخشی از مطلب

دیکانستراکشن دیکانستراکشن در فارسی به ساختار زدایی ، شالوده شکنی ، واسازی ، بنیان فکنی ، ساختار شکنی و بن فکنی ترجمه شده است . شاید این کثرت اسامی به دلیل آن باشد که دیکانستراکشن یک نگرش چند وجهی و چند معنایی به دال و مدلول و هر نوع متنی دارد.
دیکانستراکتیویسم «Deconstruction» یا ساختار شکنی برای اولین بار در دهه های 60 و 70 توسط فیلسوف فرانسوی، الجزایری ژاک دریدا «Jacques Derrida» در عرصه فلسفه و ادبیات مطرح شد. دریدا گفتار فلسفی غرب را که در گفتار مقدم بر نوشتار است را زیر سوال برده و مفاهیم جدیدی را در رابطه با گفتار «speech» و نوشتار «writing» بیان می کند. او بین نوشتار و گفتار فرق می‌گذارد و می‌گوید در طول تاریخ غرب از افلاطون تا به حال، تأکید بر لوگوسانتریک بوده است؛ یعنی تاکید بر روی گفتار . به بیان دیگر تقدم گفتار بر نوشتار و وحدت میان دال و مدلول. یعنی هر جا دال می¬آید، مدلول هم باید باشد. این اساس لوگوسانتریسم است که دریدا این نظریه را نقد می‌کند.

معنی دکانستراکتیویسم در فرهنگ لغت «لیتره» در زبان فرانسوی در غالب سه معنا آورده شده است: اولین مورد اصطلاح دستوری آن است، به معنای بر هم زدن ساختار دستوری واژه‌های یک جمله . به عبارتی دیگر، اگر کلمات یک جمله را عوض کنید، آن جمله را دکانستراک کرده‌اید. معنای دوم، معنای باز کردن و پیاده کردن است، یعنی باز کردن و پیاده کردن قطعات یک دستگاه، برای حمل آن به جای دیگر. اما معنایی که خیلی به ژاک دریدا بسیار به آن توجه می‌کند، معنای «رفلکسیو» آن است؛ یعنی خودساختارشکنی که از خارج تحمیل نمی‌شود، بلکه ساختار، خود به خود تغییر پیدا می کند.

دیکانستراکشن از منظر معماری
با اینکه سال 1988 سال اوج دیکانستراکشن به شمار می آید اما نزدیک به یک دهه بود که جهت گیری های طراحی به این سمت بود. قبل از آغاز سال 80 مشخص بود که اتفاق جدیدی در شرف وقوع است . به نظر می رسید که معماران مختلف در جاهای متفاوتی ساختمان ها و قطعاتی از ساختمان ها را با زوایای عجیبی در معرض نمایش قرار می دهند به گونه ای که شدیداً‌با یکدیگر برخورد داشتند و حتی در یکدیگر نفوذ می کنند .
از نخستین آثاری که سرآغاز این حرکت بودند می توان به موزه هنر های دستی « مه یر » در فرانکفورت ( 1979) ،‌موزه ی عالی « مه یر »‌برای آتلانتا ،‌جورجیا (‌1980)‌و ... اشاره کرد .
در تمام این آثار که قبل از موزه ی هنرهای بصری وکسنر طراحی شدند نوع خاصی از هندسه طراحی شده بود که با هندسه ی دیگر آثار معماری متفاوت بود.

آیزنمن و معماری دیکانستراکشن
دیکانستراکتیویسم از اواخر دهه 80 توسط معمارانی مانند پیتر آیزنمن «Peter Eisenman»، برنارد چومی «Bernard Chumi» و ... در معماری مطرح شد. دیکانستراکتیویسم سعی دارد تا ساختار اندیشه و نظم محوری را که به جهان ما تحمیل شده را تغییر دهد. چنین معنایی که از طریق ساختاری نظام یافته تحمیل می شود، تفسیرهای دیگری که در همان زمینه با اعتباری یکسان عرضه می شوند را سرکوب کرده و امکان تنوع فکری و ذهنی خارج از این چهارچوب را به خصوص از مخاطب می گیرد.دیکنستراکتیویسم با نگاهی متفاوت ، قواعد زیباشناسانه معماری، بالاخص بیان و نظم فرمال و خطی را به چالش در آورده و بنیان فکنی می کند؛ رویکردی جدید در معماری جهت یافتن تعاریفی نوتر از درک مفاهیم زیبایی شناسی در گستره فرم و معنا. دوری از نظم دکارتی، هندسه، تجزیه فرم و فقدان هر گونه مرکزیتی با به کارگیری عناصر متضاد و ابهام در روابط بین آنها از خصوصیات این سبک به شمار می رود.

در مقایسه ای کلی می توان گفت که دیکانستراکتیویسم نیز مانند مدرنیسم و پست مدرنیسم، یک فرآوری جهانبینی و پارادایم ابژه محور است و بر همین اساس معماری خود را مطرح می کند. اما مساله حایز اهمیت، محدود کردن معماری به صرف دیدگاهی زیبایی شناسانه است. البته باید اذعان داشت که مسایل عملکردی و ساختاری معماری مدرن و توجه به جنبه های ظاهری و تزیینی در معماری پست مدرن در کنار نظریه های کانستراکتیویسم معماری را به چیزی کمتر از کلیتی که باید دارا باشد کاهش می دهند. تک تک این موارد به عنوان یک مهم می توانند در طراحی و ساماندهی فضا موثر باشند، اما نمی توان ماهیت معماری و نیازهای انسانی، اجتماعی را در این دیدگاه هاکرد.

پیتر آیزنمن:
پیتر آیزنمن متولد 11 آگوست سال 1932 در نیوارک ،ایالت نیوجرسی است . یکی ازمعماران مشهور قرن 20 ام آمریکا است. این معمار در زمینه دیکانستراکشن فعالیت کرده و جزوگروه 5 نفره «آیزنمن،چارلز گواتمی،جان هیداک،ریچارد میر و میشل گریوز» است که آثار خود را در سال 1969، درموزه هنرهای مدرن، در قالب ساختارشکنی مطرح کرده و متعاقبأ در سالهای بعد هر کدام شیوه های منحصر بفرد و آرمان گرایانه ای را توسعه داده اند. آیزنمن درجه لیسانس معماری خود را از دانشگاه کرنل و فوق لیسانس معماری را از دانشگاه کلمبیا، درجه فوق لیسانس هنر و دکترای خود را از دانشگاه کمبریج اخذ کرده است. نقطه شروع آیزنمن آیین افلاطونی است . نخست صورت ناب بود و ذهنی و کامل که از طریق هبوط پیوسته و متواتر به واقعیت نزدیک می شد.

تفکر آیزنمن غیردینی است و چنین تفکری در شرایط امروزین این احساس را به دست می دهد که کاملا از اینگونه مسائل جداست .تئوری های وی در معماری، آزادی و استقلال رشته پژوهشی را دنبال می کند و کار او به منزله یک کوشش دائم به سوی فرم آزاد از تمام لحاظ است؛ تلاشی که درک آن برای بسیاری از افراد مشکل است. وی در آرا و اندیشه های خویش از فیلسوف فرانسوی، ژاک دریدا بسیار بهره جسته و نظریه ساختار شکنی در متن را در معماری وارد کرده و سعی می کند به مفاهیم و فضاهای جدیدی در معماری دست یابد.آنچه در معماری آیزنمن، بسیار مورد توجه قرار می گیرد، تجزیه کردن فرم معماری از دیدگاه علمی و نظری است که متاسفانه بعد از ساخت بناهای وی، از لحاظ منتقدین و استفاده کنندگان برداشت و وجهه ای نا مناسب داشته است.

به عنوان مثال دربنای مرکز هنری وکسنر «Wexner Center for the Arts» (1989-1983)، انتظار می رفت که به عنوان اولین بنای دیکانستراکتیویست عمومی، عنصری شاخص و منعکس کننده ایده های کانستراکتویستی در معماری باشد اما به خاطر غیر کافی بودن مشخصات مصالح، قرار گیری فضای نمایشگاه هنر های زیبا در معرض مستقیم نور خورشید و...، نتوانست انتظارات مخاطبین را از اولین بنای دیکانستراکتیویست عمومی برآورده سازد.پیتر آیزنمن، به عنوان مدیر مسئول مجله معماری و مطالعات شهری، با نام «تضادها»، بیشتر از سایر معماران در طراحی و بکار بردن دیالکت تضادها در معماری کار کرده است. با این که مجله چندی است که متوقف شده اما معماری معاصر دائمأ با به هم خوردگی ها، پیوستگی، ناپایداری و بی ثباتی که معمولأ در کار آیزنمن اتفاق می افتد، طنین انداز بوده است.

وی برنامه طراحی خود را برتئوری به دست آمده از اصول و عقاید معماری موجود در دنیای خارج و به طور قابل توجهی در فلسفه و زبان شناسی بنیان نهاده است و فرمولاسیون های به طور فزاینده پیچیده ای را در رابطه با فرآیندهای طراحی معماری مخصوصأ در رابطه با نقش ساختمان در جوامع پیشرفته امروزی ارائه کرده است.اگرچه مفاهیم معماری که آیزنمن از آنها سخن می گوید، در طرحها و بناهای او به آسانی آشکار یا قابل مشاهده نیستند، ولی نسخه اصلی پیشگامان این سبک از لحاظ ادبیات معمارانه و تئوری های خاص آن به خود آیزنمن بر می گردد. وی به عنوان یک پست مدرنیست حساس طبقه بندی شده و فعالیتهای ادبی، طرح ها و بناهایش، او را در زمره چنین طبقه ای قرار می دهد که معماری را به عنوان متن در نظر گرفته است.

طرح های او بنظر می رسد که مثل جامعه،خودش به تنهایی در یک حالت پدیداری ثابت یا حرکت و جنبش در یک پیشگرایی به سوی یک جریان جدلی از تضاد و فعل و انفعال پایه ریزی شده باشد.با وجود آنکه سیاست پست مدرنیست یا سیاستهای دیکانستراکشن،دیکانسترالیسم یا پست استراکچرالیسم،تباهی و فروپاشی نمادگرایی و ساختار موجود را ترویج می دهد، ولی آیزنمن هیچ جایگزینی نهایی را نوید نداده و یک کار تازه و جدیدی را پیشنهاد نمی کند.آیزنمن از یک سری ساختار شبکه ای استفاده می کند که ایده اصلی او را سامان می دهد.او همچنین از یک سری جعبه هایی با خطوط مستقیم شبیه خانه هایی که در آن ها او طرحهای ابتکاری گوناگون را بررسی می کرد و به هم مرتبط می کرد.

بناها به طور خود مختار، خود مرجع و مستقل از زمینه انسانی یا عملکردی مثل عملکردهای فراگیر ریاضی دیده و تجربه می شوند.ساختارها کاملأ منطقی هستند ولی عاقلانه تر آن است که کاملأ خود مرجع باشد و به طور آگاهانه حساسیتهای انسانی، ظرافت، زیبایی و راحتی را بوجود آورد.

مرکز هنر های بصری وکسنر ، کلمبوس ، (1989 – 1983)آیزنمن مرکز هنری وکسنر را در سالهای «1989-1983» در دانشگاه ایالت اوهایو طراحی کرد که هر دو نماد «دیکانستراکتیویسم»در معماری هستند. زمانی که ساختمان در سال 1989 تکمیل شد، موزه هنر مدرن در نیویورک،دیکانستراکتیویسم را به عنوان سبک متداول کرده بود با نمایشگاه سال1988 وکاتالوگ معماری دیکانستراکتیویسم،که در آن کارهای آیزنمن در کنار کارهای فرانک گهری و رم کولهاوس و دیگران مشخصه آن بودند. . پروژه مرکز وکسنر که نماد معماری دیکانستراکشن است، توسط آیزنمن طراحی شد و از تکنیک پالیمسست استفاده کرده است. قلعه را از لایه های تاریخ سایت بیرون کشید. او در مطالعه تاریخ سایت متوجه می شود در گذشته قلعه ای نظامی در نزدیکی آن سایت وجود داشته، سپس او نمادی از آن قلعه را در سایت قرار میدهد و شکافی در درون آن ایجاد می کند به نوعی آن قلعه را واسازی می کند.

با رویکرد دیکانستراکشن آن را طراحی می کند. سپس با ایجاد یک راهروی سراسری و شیشه ای کل پروژه را سازماندهی نمود. آیزنمن در این پروژه هم عملکرد را به تمسخر گرفت. مثلا کارفرما یک گالری نقاشی می خواست، اما آیزنمن گفت به جای تابلو های نقاشی، مجسمه به نمایش بگذارید چون این گالری تماما شیشه ایست و مکانی برای نصب تابلو نقاشی ندارد. این پروژه نماد شاخصی از کارهای او در زمینه ضد عملکرد گرایی است. ضمنا مفاهیمی نظیر ستون را به ستون معلق و تزیینی و تیر را به تیر دکوراتیو تغییر داد. پروژه دیگر مرکز گردهمایی کولمبوس از آثار آیزنمن است. به موازات این پروژه مبحث فولدینگ مطرح می شود. ژیل دلوز بحث فولدینگ را در فلسفه مطرح کر. او اندیشه افلاطون را نقد می کند. او عقیده دارد که افلاطون یک ساختار عمودی را در اندیشه پایه گذاری کرد و معتقد است راههای موازی زیادی برای شناخت پدیده ها وجود دارد.

و....

کلمات کلیدی مرتبط:
پاورپوینت ,بررسی معماری ,مرکز هنری وکسنر , ,دیکانستراکشن ,ساختار زدایی ، شالوده شکنی ، واسازی ، بنیان فکنی ، ساختار شکنی ,پیتر آیزنمن: ,پیتر آیزنمن ,

مقالات مرتبط در این دسته